Wat een mooie tijd hier in Finland

Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat geschreven heb voor mijn blog maar dit komt alles door de studie en het bezoek wat mij bezig hield in Jyväskylä. Mijn laatste verslag was het verslag van Rusland. Om kort samen te vatten Rusland was SUPER! Ik heb het zo erg naar mijn zin gehad. Het mooie Sint Petersburg en het oude Moskou staan recht tegen over elkaar. Het contrast is dan ook groot, maar de steden hebben alle twee hun charmes. Ik zou graag nog een keer terug willen naar Sint Petersburg, want dit is mij toch erg goed bevallen. Al hadden wij wel geluk dat we twee inwoners kennende van Sint Peterburg waardoor we echt alle speciale gebieden kregen te zien van het o zo mooie Sint Petersburg.

Maar genoeg over Rusland. Marleen was de eerste week van mei op bezoek. Super gespannen ben ik haar opgaan halen van het busstation om een mooie week tegemoet te gaan. Ik had geen flauw idee hoe ik zou reageren als ik haar weer zag naar 3 lange maanden. Marleen viel ook gelijk met de neus in de boter. Met het groepje Nederlandse hebben we hier in Jyväskylä Koninginnedag gevierd. Iedereen in het oranje en doe maar zo gek als je kan. We hebben heerlijk gebarbecued en Nederlandse liedjes gezongen. De anders nationaliteiten wisten niet wat ze meemaakte haha. Na het oranje feestje zijn we afgezakt naar het centrum van Jyväskylä, waar Vappu gevierd werd. Het is een soort feest voor de Fine dat de lente begint. Iedereen gaat de straat op en drinkt zo veel mogelijk alcohol. Ik heb mij dan ook staan verbazen als je eerst alle Finse in de winter sacherijnig voorbij zien sjokken en tijdens Vappu jong en oud samen laveloos door het park ziet dwalen. Raar mensen die Fine!?!

Het grootste avontuur heb ik de afgelopen dagen beleeft. 4 dagen ben ik op pad geweest met twee Tsjechisch vrienden van mij. Ze hadden het idee om te gaan hiken in het Salamajärvi National Park. Maandag 7 mei lieten ze mij weten dat ze niet die avond konden komen naar mijn poker avond omdat ze de volgende dag vroeg op moesten om de bus te pakken richting Perho. Ik was eigenlijk wel geïnteresseerd in een paar dagen door het bos trekken. Diep door de natuur van het o zo mooie Finland. Ik heb ze dan ook gelijk terug gebeld en gezegd ik ga mee en wat heb ik nodig voor de trip. Het antwoord was simpel. Een goede rugzak, slaapzak voor de kou want we gaan buiten slapen en eten en drinken. Zo gezegd zo gedaan. Ik had de eerste de best bus genomen naar het centrum om opzoek te gaan naar goed en goedkoop materieel. Eest dacht ik bij mijn zelf dat het een goed idee kon zij om een kijkje te nemen bij een tweedehands winkel, maar na twee winkels had ik geen succes. Ik wist een aantal winkels te vinden in het centrum die iets nuttigs hadden qua hiking materiaal. Er was echter ook een special zaak die alles had in alle vormen en maten. Met de gedachten, het zal wel duur zijn daar ben ik gaan kijken welke producten er op de markt zijn en wat de kwaliteit prijs verhouding zou moeten zijn. Het verraste mij dan ook dat ze super mooi spul hadden voor een hele mooie prijs. Ik heb een rugzak gekocht voor 25 euro en een slaapzak voor 10 euro. Het kortingstarief wat ik kreeg was 45 euro in totaal. Niet verkeerd als ik het mag zegen. Ik kwam binnen bij de winkel met de vraag; ik zoek een rugzak en een slaapzak voor een 4 daagse hike en ik vertrek morgen. Het mag echter niet te veel geld kosten omdat ik een student ben. Het resultaat was boven verwachting toen ik de winkel verliet.

Dinsdag ochtend 8 mei ben ik om half 5 opgestaan om me klaar te maken voor de wandeling naar het busstation. De bus vertrok om 6 uur richting Perho en zou rond kwart voor 9 aankomen op plaats van bestemming. De eerste dag hebben we voor de helft van de tijd gelopen richting de ingang van het park (15KM). Het was best moeilijk omdat we geen goed idee hadden waar we waren op de kaart en er geen informatie borden waren over het park. Iemand de weg vragen was niet mogelijk wat eens in de 30 minuten kwam er een auto voorbij scheuren. We waren uiteindelijk iets te veer door gelopen over de weg en toen toch maar het bos in gedoken opzoek naar de juiste route. Na wat geluk was het toch gelukt om het pad door het bos te vinden. Nou ja pad, ik vond het zelf niet echt een pad. Voet voor voet kon je je voortbewegen en je moest oppassen voor de rotsen en wortels je op het pad lagen. De echte natuur was het zeker en er kwamen niet veel mensen in het jaar.

Aan het eind van de middag hebben we een kampterrein gevonden. Een vuurplaats, sauna, waterbron en een slaaphut . We hadden opdat moment de discussie om nog 8 KM door te gaan naar de volgende slaapplaats, maar we zouden de weg terug de volgende dag opnieuw moeten doen. Omdat het pas 15:00 was hebben we besloten om een ommetje te maken rond om het kampterrein en daarna een vuurtje te maken om onze worsten te prepareren voor consumptie. Die avond heb ik erg lekker geslapen na een dag van zo’n 25KM.

De blaren stond na de eerste dag al op mijn voeten en ik heb dan ook getwijfeld om ze door te prikken of niet. Omdat ik niet veel medische materialen bij mij had heb ik besloten om ze heel te houden. Ik moest ten slotte nog 3 dagen lopen. De tweede dag was zwaar maar eigenlijk ook wel de mooiste van alle vier. We liepen door het gebied dat alleen maar open is van 1 maart tot en met 31 juli. Pad kronkelde door het bos en kwam langs moerassen, rots partijen en dicht gegroeide delen bos. Ik was blij dat ik hoge schoen aan had want door de smeltende sneeuw was het water niveau van het moeras aardig gestegen. Het was op enkele plaatsen nog zo dat er nog 20 centimeter sneeuw lag en we van het pad moest afwijken. Na 17 KM te hebben gelopen was ik eigenlijk we toe aan een lange pauze, maar we hadden voor ogen om onze slaapplaats aan het meer te bereiken. Die slaapplaats lag nog zo’n 15 KM verderop. Dat dat moment was het al 16:00. Met pijn in de voeten hebben we toch doorgezet richting ons doel. De route was niet makkelijk, heuvel op heuvel af. Het nadeel was ook dat juist dat deel van het park niet goed onderhouden was. De loopplakken door het moeras waren kapot en zaten los. De tussen stop was op de verharde weg die het park scheid in twee delen Noord en Zuid. Met nog 8KM voor de boeg zijn we door gelopen richting het veel belovende slaaplocatie. De signalen op de bomen waren er nog wel maar de weg was ondergelopen met 30 centimeter water. Best gek als je al ruim 40 Km door het park hebt gelopen dat keurig is onderhouden. De laatste 8KM was vreselijk. De burgen over sloten en stroompjes waren kapot en we moesten noodgedwongen een oplossing vinden om het water te overbruggen. Via bomen en springen zijn we altijd gelukkig door overgekomen. De laatste 500 meter naar de slaaplocatie was te triest voor woorden. Het meer waar aan de slaaplocatie was gelegen was compleet overgelopen. Het water stond 30 cm hoog en we moesten 100 meter afwijken van het pad om eigenlijk zo droog mogelijk te blijven. Dit is best lastig als je over mos loopt wat je weet nooit hoe ver je wegzakt als je er op gaat staan. Toen we om 20:00 aankwamen bij onze slaaplocatie hebben we een vuurtje gemaakt en pasta gekookt . Na een lange dag zijn we vroeg gaan slapen.

Die nacht hebben we onder een soort van afdak geslapen in de buitenlucht. Het was best te doen. Ik heb het gelukkig niet koud gehad maar dat komt dan ook denk ik daar dat ik twee broeken, een shirt, een trui, sokken en mijn mummie slaapzak dicht geritst heb en over mijn hoofd heb getrokken, alleen mijn mond en neus was nog zichtbaar. Die ochtend zijn we rustig wakker geworden. Het is gek als je wakker word wat je heb geen flauw idee hoe laat het is. Dit komt namelijk doordat het hier in Finland helemaal niet meer donker word. S ’avonds en in de ochtend is blijft het schemeren. Na een goed ontbijt zijn we verder gegaan met onze tocht. Het doel was van die dag om naar een kampterrein te gaan waar een sauna is. We moesten 13KM lopen om een warme middag te hebben. 13KM was klonk voor ons als een vakantie. Dit was echter snel voorbij. Het water niveau in het Noord gedeelte van het park was zo hoog dat een aantal delen van het moeras vol met water stonden en hoger uitkwamen dan de planken was je over zou moeten lopen. Wat heb ik toch een voordeel gehad met mijn hoge schoen terwijl die twee Tsjechen met lage schoen liepen te soppen in het water HAHA. Op weg naar de warme sauna kregen we het ook even warm onderweg. Verse beren sporen maakte ons er op alert dat we echt in de wildernis waren. Met een goede snelheid zijn we dan ook door gelopen naar de eindbestemming.

Die middag zijn we met z’n drieën bezig geweest met het warm kamen van het huisje waar we insliepen en de sauna. Het was nog een hele klus om een grote ruimte warm te krijgen met een houten kachel. Wat hebben wij genoten van de sauna die middag. Lekker warm en goed voor de voeten. Het enige nadeel was dat er geen meer of beekje in de beurt was om heerlijk af te koelen. Hier had ik een oplossing voor gevonden een emmer meenemen naar de waterbron en die een paar keer over je heen gooien. Het geeft inpressipe het zelfde effect, alleen wat minder gecontroleerd. Na de sauna was het huis al aardig op temperatuur zo konden we rustig onze kleren drogen want die dag had het vervelend geregend. Na wat dingetjes gedaan te hebben, heb ik me gericht op het vuur buiten. Het was niet makkelijk om een vuurtje te maken in de regen, maar door wat oude padvinders skills was het toch gelukt om een mooi gecontroleerd vuurtje te maken voor onze laatste worsten. Tijdens het bereiden van de worsten hebben we gezellig gepraat over van alles en nog wat en natuurlijk de rest van de overgebleven vodka op gedronken. Het was een plezierig avond.

De volgende dag hebben we de wekker vroeg af laten gaan. 6:30 was de tijd dat we opstonden. Dit was nodig om dat we de bus naar Jyväskylä in Kinnula om 16:00 moesten halen. We hadden ruim 30KM voor de boeg. Het was wel een makkelijker dag worden omdat we over de weg zouden lopen. Nou ja weg, het was een grind of zand pad. De eerst 15KM gingen redelijk goed moet ik zeggen. Ik had inmiddels al drie dagen volop gelopen door het bos met moeilijk begaanbare paden, dus mijn voeten waren best moe. De laatste 15KM waren zwaar. Er kwam echt geen eind aan. Met pijn in mijn voeten en de gedachten dat ik met elke stap dichter bij het busstation zou komen heb ik de laatste kilometer platgelopen. Eenmaal aangekomen in Kinnula 13:30 waren we ruim op tijd voor de bus. Gelukkig hebben we het busstation snel kunnen vinden en zijn we in het nabijgelegen restaurant gaan zitten om te rusten en te wachten op de bus.

Het was voor mij een hele mooie ervaring die ik niet snel meer mee zal maken. Ik ben wel van plan om deze zomer nog eens te gaan hiken ergens in Europa, maar de tijd zal het leren. Als er iemand nog tips heeft hoor ik het graag. Ik ben mijn twee vrienden Václav en Ales onwijs dankbaar dat ik mee mocht met hun trip naar het Salamajärvi National Park. De vier dagen zijn voorbij gevlogen.

De laatste weken zal ik in Jyväskylä me gaan richten op mijn afstudeerstage en de projecten die ik moet uitvoeren in Rotterdam. Op 1 juni vlieg ik naar Rome om daar 5 dagen te genieten van de mooie bezienswaardigheden. Voor wie het nog niet wist 6 juni land ik om 22:55 op Rotterdam airport met vlucht# HV 6038. Tot gauw!!!